تعیین ارتباط بین غلظت پلاسمایی روی با آنسفالوپاتی کبدی در بیماران سیروز کبدی

مقدمه: کمبود روی در ایران شایع است و با توجه به تأثیر عنصر روی در پاتوژنز سیروز و آنسفالوپاتی کبدی، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی شیوع کمبود روی در افراد مبتلا به سیروز با و بدون ابتلا به آنسفالوپاتی کبدی طراحی شد. روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی مقطعی بود که در سال 1390 در بخش داخلی بیمارستان شریعتی اصفهان انجام شد. 80 بیمار با هر اتیولوژی سیروز انتخاب شدند که به دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی تقسیم شدند. آن ها از نظر غلظت پلاسمایی روی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت، داده های ثبت شده به وسیله ی نرم افزار stata نسخه ی 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 80 بیمار مبتلا به سیروز با میانگین ± انحراف معیار سنی 51/14 ± 97/50 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 44 نفر (55 درصد) مرد و 36 نفر (45 درصد) زن بودند. میانگین ± انحراف معیار غلظت پلاسمایی روی بیماران، µg/dl 03/27 ± 50/87 بود. غلظت پلاسمایی روی در 25/26 درصد بیماران پایین بود. میانگین ± انحراف معیار غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا و غیر مبتلا آنسفالوپاتی کبدی به ترتیب 90/23 ± 10/75 و 10/23 ± 00/104 بود. اختلاف آماری معنی داری بین غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا و غیر مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی وجود داشت (050/0 > p). ارتباط آماری معنی داری بین سن و جنس با غلظت پلاسمایی روی وجود نداشت (050/0 < p). نتیجه گیری: غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا به سیروز به خصوص مبتلایان به آنسفالوپاتی کبدی پایین است. بنابراین پیشنهاد می شود غلظت پلاسمایی روی اندازه گیری و بر اساس آن، درمان مناسب انجام شود.